Dokładnie tego samego dnia co dziś — 17 grudnia, tylko w roku 1938, bohater naszego hufca przyjął święcenia kapłańskie we Włocławku z rąk ks. biskupa Karola Radońskiego. Z tej okazji przybliżymy Wam trochę służbę Bogu ks. hm. Stanisława Piotrowskiego. 
W dniu dzisiejszym uczestniczyliśmy w mszy świętej w intencji naszego bohatera.
W 1939 roku miał zostać prefektem Niższego Seminarium Duchowego, co niestety wojna mu uniemożliwiła.
Pełnił funkcję kapelana 14 Pułku Piechoty, wraz z którym przeszedł szlak bojowy z Włocławka do Warszawy. W Żyrardowie został internowany, ale po 2 tygodniach udało mu się uciec.
Władze komunistyczne nie ułatwiały mu posługi, wielokrotnie przenosząc go do innej parafii. Dzięki temu miał jednak okazję poznać mieszkańców Kazimierza Biskupiego, Turku, Koła oraz oczywiście kaliszan.
Był proboszem parafii św. Mikołaja w Kaliszu od 1.07.1971 aż do przejścia na emeryturę.
Jako proboszcz często chodził w zniszczonych butach i wytartej sutannie. Ilekroć ktoś zatroszczył się o niego i ks. Piotrowski kupował sobie nowe buty, oddawał je potrzebującym. Podobnie było z ciepłymi rękawiczkami i sutanną, którą podarował biednemu klerykowi.
Założył Przedszkole Parafialne w Domu Katolickim dla dzieci z ubogich rodzin.
Organizował wiele pielgrzymek do sanktuariów w Polsce i Europie. Były one dla niego formą rekolekcji w drodze i sprawdzianem możliwości w trudnych warunkach.
Podczas obozów dla młodzieży przytaczał różne referaty i gawędy o charakterze religijnym, prowadził też takie dyskusje. Dbał o codzienne Msze Święte, modlitwę i śpiewanie pieśni religijnych. O tym, że młodzież była dla niego ważna, świadczą także comiesięczne Eucharystie urządzane dla harcerek i harcerzy.
Pracował w Komisji Duszpasterskiej Episkopatu 10 lat.
Otrzymał liczne wyróżniania kościelne. Był też znany i ceniony przez takie postacie jak kardynał Stefan Wyszyński czy św. Jan Paweł II, z którym poznał się na jednej z Komisji Episkopatu i który nieraz o ks. Piotrowskiego pytał.Na koniec cytat ks. Stanisława Olejnika o naszym bohaterze: „Miał swoje przekonania, w dziedzinie wiary, światopoglądu, obyczaju bardzo mocne, nigdy ich jednak nikomu nie próbował narzucać. Umiał je uzasadniać, potrafił nawet bronić, ale czynił to zawsze z wielką kulturą, bez urażenia współrozmówcy.”