7 grudnia to bardzo ważna data dla nas wszystkich. W tym roku obchodzimy 22 rocznicę śmierci ks. hm. Stanisława Piotrowskiego. Czy wiecie, co wyróżniało naszego bohatera spośród harcerzy i instruktorów
Do swojej pierwszej drużyny dołączył, gdy chodził do gimnazjum we Włocławku.
Pełnił funkcję zastępowego Wilków na kursie zastępowych na Suwalszczyźnie oraz przybocznego w drużynie harcerskiej.
Przed II wojną światową zdobył stopień Harcerza Orlego i około 20 sprawności.
Opowiadał wspaniałe gawędy, dobrze odnajdywał się też w biegach harcerskich opartych na przeróżnych technikach (sygnalizacja, gotowanie, samarytanka itp.).
Po wybuchu wojny pełnił funkcję Naczelnego Kapelana Harcerstwa Polskiego.
Gdy wrócił do Włocławka, został komendantem hufca powiatowego. Nie trwało to jednak zbyt długo. W 1955 roku władze komunistyczne usunęły go z tej funkcji. Gdy rok później reaktywowano Komendę Hufca, wzruszył się tak, że długo nie mógł rozpocząć kazania dla harcerzy. Później wygłosił piękną gawędę.
W latach 70. i 80. był proboszczem parafii św. Mikołaja w Kaliszu. Co miesiąc organizował Msze Św. dla harcerzy i spotkania w Domu Parafialnym, co nie spotkała się z przychylnością tamtejszych władz.
Cała swoją pracę opierał na metodzie harcerskiej i oryginalnych założeniach Roberta Baden-Powella. To między innymi za to został odznaczony Złotym Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP”.
Na koniec jeszcze ważny cytat Elżbiety Plucińskiej o Stanisławie Piotrowskim: „Nie celebrował swoich godności i stanowisk kościelnych, których miał wiele; traktował je bowiem jako służbę”.
Wyczekujcie kolejnych postów o życiu naszego bohatera — nie tylko jako harcerza! 
Uroczysta msza święta odbędzie się w Kościele Katedralnym pod wezwaniem św. Mikołaja 17.12.2020r. o godzinie 18.30.